Teamwork bij ziekte­verzuim

Ik sprak laatst een casemanager – iemand die een ondernemer en zijn werknemer ondersteunt bij het proces rondom ziekte­verzuim. Die casemanager gaf aan dat hij zijn werk steeds minder zinvol begon te vinden.

Hij zei: ‘Ik ben vooral bezig met procesbewaking in het kader van de Wet verbetering poortwachter en om aan mijn werkgever uit te leggen dat ziekte­verzuim geld kost. En dat weet hij nu zo langzamerhand wel.’

Ondertussen zag deze casemanager wel dat zieke werknemers van het bedrijf te lang thuis zaten, zonder dat hij daar iets aan kon veranderen. Daarom besloot hij de opleiding tot Arbeidsdeskundige te gaan volgen.

Hij zei: ‘Dan krijg ik meer kennis van belasting (wat een werknemer moet kunnen volgens zijn functie) en belastbaarheid (wat hij nu kan).’

Langdurig ziekte­verzuim voorkomen

Nu ben ik er persoonlijk een groot voorstander van dat mensen zich blijven ontwikkelen, maar volgens mij zat in de redenering van deze casemanager een fundamentele fout. Juist casemanagers die in een vroeg stadium bij ziekte­verzuim betrokken zijn, moeten zich bemoeien met zaken rond de belastbaarheid van de zieke werknemer in relatie tot de eisen van de functie. En daarover zo snel mogelijk intensief met de werkgever en werknemer aan de slag gaan.

Dreigt ziekte­verzuim langdurig en complex te worden, aarzel dan niet om een arbeidsdeskundige in te schakelen. Wacht niet op de vaststaande momenten uit de Wet verbetering poortwachter. Het gaat om een individuele, mensgerichte aanpak in plaats van een procesbenadering.

Samenwerken is essentieel

De privacy van de zieke werknemer wordt vaak als struikelblok genoemd. De casemanager mag geen medische details ontvangen van de bedrijfsarts, waardoor hij zijn werk niet goed kan uitvoeren. Maar daarin zie ik nu een interessante kans.

In het verleden was de casemanager vaak medisch geschoold, bijvoorbeeld als verpleegkundige, wat nu ook nog regelmatig het geval is. Deze medisch geschoolde casemanager mag dan zijn of haar werk uitvoeren in het verlengde van de bedrijfsarts en beschikt zo wel over allerlei medische informatie.

Werkt dat? Helaas niet. Deze casemanager bleef steken bij de belastbaarheid van de werknemer, zonder te kijken naar de eisen van de functie. Hierdoor bleef de werknemer nog steeds uitsluitend op medische gronden te lang thuis zitten. Laten we het dus niet blijven zoeken in medisch geschoolde casemanagers die zich met ziekte­verzuim bemoeien, want dat lost vaak niets op.

Pak ziekte­verzuim aan als team

In mijn beeld van de toekomst van ziekte­verzuim zie ik een speelveld waarin allerlei disciplines écht samenwerken en niet bang zijn om elkaars werkveld te laten overlappen.

Zoals de spits van een voetbalelftal regelmatig mee moet verdedigen en opkomende backs voor extra dreiging in de aanval zorgen. De bedrijfsarts deelt relevante medische informatie met de arbeidsdeskundige en casemanager zonder dat hij bang hoeft te zijn dat die informatie op een verkeerde plaats terecht komt.

Zo begrijpt de casemanager beter wat het werk van de arbeidsdeskundige en bedrijfsarts inhoudt, en dat zorgt ervoor dat de juiste persoon op het juiste moment wordt ingeschakeld. Daarbij voert de casemanager de regie, zoals ik een goede aanvoerder van een voetbalelftal vaak zie doen. En zo doet iedereen waar hij het beste in is, zodat de werknemer de echte winnaar is en niet langer onnodig thuis zit.