Discriminatie bij zwangerschap aangepakt

De instantie deed onlangs vier uitspraken over discriminatie bij zwangerschap. Daarbij ging het om bedrijven die het contract van een zwangere werkneemster ten onrechte niet verlengden. In Nederland is het echter verboden om een contract niet te verlengen vanwege zwangerschap of moederschap.

Ondanks het verbod is zwangerschapsdiscriminatie een groot probleem in Nederland. Uit onderzoek blijkt namelijk dat 45 procent van de werkende vrouwen negatieve ervaringen heeft met zwangerschap in relatie tot het werk. Ook moet het mensenrechteninstituut hier steeds vaker over oordelen.

Voorbeelden zwangerschapsdiscriminatie

Het College voor de Rechten van de Mens geeft op zijn website enkele voorbeelden van zwangerschapsdiscriminatie:

• het contract wordt niet verlengd, terwijl de baan wel beschikbaar is
• geen salarisverhoging door de zwangerschap
• niet terug kunnen in de eigen functie na de bevalling
• verlofdagen als vakantiedagen moeten opnemen of de verplichting om voor het bezoek van een arts of verloskundige vakantiedagen op te nemen

Daarnaast zijn er werkgevers die gebruikmaken van een clausule die betrekking heeft op zwangerschap of moederschap. Daarin staat dat de arbeids­overeenkomst wordt ontbonden als een werkneemster zwanger wordt of moeder blijkt te zijn. Een dergelijke clausule is echter verboden.

College voor de Rechten van de Mens

Het College voor de Rechten van de Mens behandelt sinds 2012 klachten over discriminatie. De oordelen die hieruit volgen, zijn juridisch niet bindend. Wel kan een werknemer een rechtszaak aanspannen tegen de werkgever als die het oordeel niet opvolgt. De rechter is dan verplicht om het oordeel mee te wegen in het vonnis.

Minister Asscher heeft in aanvulling hierop aangekondigd dat hij discriminatie op de werkvloer steviger zal aanpakken. Daardoor is het bijvoorbeeld mogelijk dat de overheid contracten opzegt met bedrijven die discrimineren. Ook wil hij afspraken maken met werkgevers om discriminatie op de arbeidsmarkt tegen te gaan.

Bron: College voor de Rechten van de Mens / NOS