Van kleinschalige boetiek naar modeketen

De kledingbranche was bekend terrein voor Pieter-Bas Broeke. Hij werkte in het verleden als marketingmanager bij Diesel en stapte daarna over naar het Europese hoofdkantoor van Tommy Hilfiger. Als marketing director Europa vloog hij zeven jaar de wereld over en deed onderweg verschillende ideeën op over retailconcepten.

Pieter-Bas vertelt dat het retaillandschap er buiten Nederland heel anders uitziet. Vooral in Amerika, en dan met name in de grote steden, bestaan veel boetieks met redelijk betaalbare kleding.

Nederland werd en wordt nog altijd gedomineerd door de grote ketens met jeansmerken of boetieks met bekende, dure merken. Daartussen zat niet zoveel, en in dat gat is hij gesprongen met We Are Labels. Een boetiekconcept, maar dan goed betaalbaar.

Reden voor het aannemen van personeel?

‘Als je zo’n concept gaat uitvoeren en de eerste winkel opent, heb je personeel nodig. We zijn ruim vier jaar geleden heel kleinschalig begonnen in Amsterdam en toen zijn we ook naar personeel op zoek gegaan. Het begon met iemand die op zaterdag in de winkel kwam helpen. Zij was onze eerste sollicitant en werkt nog steeds bij ons. Sterker nog: ze groeide uit van zaterdaghulp tot retail director en geeft nu leiding aan de 55 medewerkers in de winkels.’

Hoe gevonden?

‘We hebben stickers op de ramen van onze eerste winkel geplakt, dat we op zoek waren naar personeel. Onze eerste medewerkster heeft zelf haar cv door de brievenbus gedaan, dit kwam echt aanwaaien. Tegenwoordig zoeken we via verschillende kanalen: we adverteren veel via social media, we plaatsen soms advertenties of werknemers komen via via binnen. In het begin was het lastig om goed personeel te vinden, maar dat gaat nu makkelijker. We zijn vier jaar bezig, worden steeds bekender en worden gezien als een leuk, jong bedrijf. Daar willen veel mensen voor werken.’

Lang getwijfeld?

‘Niet over het aannemen van personeel, dat is een logisch gevolg van het openen van een winkel. Wel heb ik lang nagedacht of ik deze sprong in het diepe zou wagen. Ik werkte bij Tommy Hilfiger, had een waanzinnige functie, vloog businessclass de wereld over en had dus eigenlijk nul redenen om een klein retailconcept te beginnen, ook nog eens midden in de crisis. Ik werd faliekant uitgelachen door iedereen.

Toch heb ik de zekerheid opgegeven. Ik kom uit een ondernemersgezin en ben van huis uit ook ondernemer. Ik was inmiddels dan wel manager, en dat ging me goed af, maar ik was 37 en wilde nog een stap maken. Ik gaf mezelf drie jaar de tijd om het plan uit te voeren. Mocht het niet lukken, dan zou ik veertig zijn en maatschappelijk gezien nog alle kansen hebben. Maar het is gelukt.’

Nog nieuwe mensen aangenomen?

‘Jazeker, alle winst hebben we geïnvesteerd in nieuwe winkels en dus ook in personeel. We openen nu elk halfjaar een boetiek; inmiddels zijn we een modeketen met acht winkels en heb ik zo’n zeventig man personeel. Omdat we mensen op kantoor nodig hebben én in de winkel, zijn we altijd op zoek naar verschillende types. We hadden vorige week een bedrijfsfeest en het leuke is dat ik dan geen eenheidsworsten zie, maar allemaal inspirerende individuen.

Ik heb bij het aannemen van iemand ook weleens een blunder gemaakt hoor. Je kunt je behoorlijk vergissen. Goed personeel is schaars, dat is volgens mij algemeen bekend. Personeel vinden is geen probleem, maar ze moeten ook nog de juiste instelling en motivatie hebben. Een belangrijke voorwaarde om hier te werken is dat je een positieve spirit hebt.’

Salaris van het personeel?

‘Het eerste jaar heb ik de administratie zelf gedaan, maar ik kwam er al snel achter dat dat niet te doen was. Toen heb ik een externe controller ingeschakeld, die heeft na het eerste jaar alles overgenomen. Naarmate we groeiden, zijn we steeds meer gaan uitbesteden. We laten het nu inhouse doen door mensen van een extern kantoor.

Ik denk heel pragmatisch over contracten met mijn personeel. Ik wil een goede werkgever zijn: we betalen net iets meer dan andere bedrijven, ik zorg dat ik mijn afspraken nakom, dat iedereen verzekerd is en op tijd betaald krijgt. Als tegenprestatie moet mijn werknemer zijn werk zo goed mogelijk doen. En tegelijkertijd het met z’n allen zo leuk mogelijk zien te maken. Dat werkt een stuk fijner dan wanneer iedereen met een chagrijnig gezicht in de winkel staat.’

Wat heb je geleerd als ondernemer met personeel?

‘Door de expansie krijgen we nu wat meer vet op de botten. Voorheen hadden we veel gecombineerde functies en die zijn we nu uit elkaar aan het trekken. De marketing los, inkoopafdeling los, waardoor ook mijn rol verandert. Ik hoef minder mensen aan te sturen en richt me steeds meer op de grote lijnen.

Zo wil ik over drie jaar ook graag winkels in het buitenland hebben. Momenteel ben ik veel bezig met het uitbreiden van het aantal boetieks in Nederland, de volgende twee gaan in augustus open. De bedrijfsvoering is in goede handen bij mijn jonge team. Er is veel knowhow om de bestaande winkels te laten draaien. En te laten groeien. Dat is ook een kwestie van durven loslaten.’

Tips voor ondernemers?

‘Volg vooral je gevoel, dan zit je er eigenlijk nooit naast. Je denkt tijdens een sollicitatiegesprek weleens: dit is niet mijn type, maar dan ziet het er op papier wel goed uit. Dan doe je het toch en denk je later: ik had naar mezelf moeten luisteren.

Dat gebeurt ook andersom trouwens. We hebben anderhalf jaar geleden iemand op de pr-afdeling aangenomen en op creatief vlak. Beiden bleken super werkneemsters die het bedrijf naar een hoger niveau brengen, maar op papier waren ze niet de beste en hadden ze weinig ervaring. Mijn gevoel zei dat ze potentie hadden. En dat was ook zo. Dat is geen toeval: je gevoel klopt bijna altijd.’