Werkgever op 25-jarige leeftijd

Ze waren pas begin twintig, studeerden nog en hadden allebei een bijbaantje in de horeca. De zussen Lotte en Loes de Vos van café-restaurant Blue wisten op dat moment niet zo goed wat ze na hun studie moesten gaan doen. Wel hadden ze eens aan hun baas laten doorschemeren dat ze ‘ooit iets in de horeca wilden gaan doen’.

Dat had hij onthouden en toen hij een zaak wilde overnemen in de Kalvertoren in het centrum van Amsterdam, dacht hij aan de twee zussen. Lotte had al ervaring in de bediening, stuurde regelmatig het team aan en hield de administratie bij, Loes stond in de keuken en werkte in de bediening. Bij de overname hadden ze samen, kortom, het hele takenpakket om een horecabedrijf te runnen.

Reden voor de overname?

‘De zaak stond te koop, onze baas Willem wilde iets nieuws beginnen en dacht in ons een goede combinatie te hebben. Inmiddels zijn we dus compagnons. Willem had al twee horecazaken, dus de contacten met de bank waren er al. Dat maakt het een stuk makkelijker dan dat je als jongere vanuit het niets een bedrijf start. De onderhandelingen met de vorige eigenaar heeft Willem gedaan, die had daar ervaring mee. Binnen een paar maanden was het rond en toen waren we in januari 2009 plotseling eigenaar van een restaurant.’

Hoe gevonden?

‘Het was een café-restaurant in het winkelcentrum waar ik al werkte. Een supergave plek met uitzicht over de hele stad. Heel imponerend. We stonden alleen totaal niet achter de bedrijfsvoering, het interieur en de menukaart. Eigenlijk was alleen de locatie bepalend voor de overname. We hadden geen goede naam of mooi interieur waarvan we konden profiteren of op mee konden liften. We moesten helemaal opnieuw beginnen. Dat had als voordeel dat we alles volledig naar onze hand konden zetten.’

Wat gebeurde daarna?

‘We hadden dus plotseling een restaurant in handen en moesten direct aan de slag. We hebben gelijk de menukaart aangepast, maar eerst nog een jaar de oude inrichting en naam behouden. In de tussentijd hebben we met een architect de nieuwe inrichting ontworpen en in 2010 zijn we gaan verbouwen. We konden alles naar eigen inzicht vormen. De zaak kon in onze ogen alleen maar beter worden. Dat bleek ook zo te zijn, vanaf dat moment is de omzet alleen maar gestegen.’

Lang getwijfeld?

‘Het was heel spannend. We waren jong, we zouden ons in de schulden steken en het zou onze eerste echte baan worden. Tegelijkertijd waren we enorm enthousiast. We hebben voor de vorm overlegd met ouders en vrienden, maar we gingen het gewoon doen. De locatie is top en natuurlijk was er een kans dat het in de soep zou lopen, maar de kans was veel groter dat we het draaiende konden krijgen. Deze kans zouden we nooit meer krijgen en wat hadden we te verliezen? We waren jong, hadden nog geen kinderen. Een mooi avontuur, toch?’

Nog nieuwe mensen aangenomen?

‘We kregen het personeel erbij en waren opeens verantwoordelijk voor een aantal mensen. Dat was moeilijk en dat botste ook in het begin. Wij hadden zo’n andere manier van werken, het ging totaal anders dan ze gewend waren. Er waren bijna geen regels en die hadden wij wel, dus werden we als boemannen gezien. Een aantal contracten liep af, die hebben we niet verlengd. Vier contracten liepen nog een jaar door, maar inmiddels is iedereen van het eerste uur verdwenen. We hebben op de eerste dag nieuw personeel aangenomen, waaronder mijn broertje. Inmiddels hebben we vijftien medewerkers in dienst die een hechte club vormen, het zijn zelfs vrienden.’

Salaris van de werknemers?

‘We houden zelf de uren van het personeel bij en geven dat door aan het accountantskantoor. Zij maken de loonstroken op en wij betalen het uit. Dat hebben we vanaf het begin zo gedaan. Mijn eigen rol is verder wel veranderd. Ik heb twee kinderen gekregen en ben niet meer 24/7 op de zaak. Met als gevolg dat ik zaken moet uitbesteden. Het liefst zou ik alles nog steeds zelf doen, maar dat kan niet meer. We hebben een manager en veel trouwe mensen die er al lang werken. Dat maakt het makkelijker om een dag weg te blijven.’

Wat is je grootste blunder op P&O-gebied?

‘We hebben mensen aangenomen bij wie we eigenlijk al een verkeerd onderbuikgevoel hadden. Dat je op rationele gronden denkt: echt een goed iemand, kijk maar naar zijn cv. En toch voelde het niet goed en dat komt dan ook uit. Het lastige is dat er geen handboeken bestaan voor het aannemen van personeel. Dus daar heb ik me weleens in vergist. Als je ziet hoe goed ons team nu is, kun je wel zeggen dat we ervan geleerd hebben.’

Nog tips voor collega’s?

‘Goed personeel is enorm belangrijk, daar valt of staat je bedrijf mee. Het selecteren van leuke en goede mensen is dan ook echt iets waar je veel tijd in moet stoppen. Volg daarbij je gevoel. Als ik mag kiezen tussen iemand die ik heel leuk vind, maar die geen ervaring heeft of iemand met ervaring bij wie ik het gevoel heb dat onze persoonlijkheden gaan botsen, dan kies ik altijd voor degene zonder ervaring. Je kunt hen namelijk wel opleiden, op jouw manier. Het is leuker om met een fijn persoon te werken dan met iemand die weet hoe het moet, maar met wie het niet klikt.’