‘Ik ben geen directeur, maar hun collega’

Nancy Faber is eigenaar van Hilhorst Hulpmiddelen. Het familiebedrijf is leverancier van elastische kousen aan mensen die bijvoorbeeld last hebben van oedeem bij spataderen, trombose of lymfoedeem. ‘Tot 2016 werkte mijn moeder in het bedrijf. Toen zij met pensioen ging, heb ik mijn eerste werknemer aangenomen.’

In 1968 nam haar vader een optiekwinkel over, waar ook al kousen werden geleverd. ‘Mijn vader deed vervolgens de optiek en mijn moeder de kousen. Eerst waren het alleen elastische kousen, de zogenaamde steunkousen. Tegenwoordig voorzien wij mensen van allerlei verschillende oplossingen waarbij druk geven noodzakelijk is. Denk bijvoorbeeld aan een compressie-BH voor nabehandeling bij complicaties van borstkanker. Ook zijn er hulpmiddelen die het aan- en uittrekken van kousen vergemakkelijken. Op verwijzing van een huisarts of een specialist komen ze bij ons terecht. Wij nemen een intakegesprek af en beginnen de zoektocht naar de meest geschikte oplossing voor de cliënt.’

Eigenaar

Na haar studie organische chemie en vijf jaar werken in een laboratorium, nam Faber toch de stap naar het familiebedrijf in 2009. ‘De zorg heeft mij altijd al getrokken en ik ben er mee opgegroeid. Sinds 2012 ben ik de eigenaar. In 2015 verhuisden we van een praktijk aan huis naar een gezondheidscentrum in Soest.’

Wanneer nam je je eerste werknemer aan?

‘De eerste paar jaar werkte ik samen met mijn moeder. In 2016 ging ze met pensioen. Ik ging op zoek naar iemand die mij kon helpen. Gelukkig is ze wel gebleven tot na ik mijn eerste werknemer een beetje had ingewerkt. Nog steeds helpt ze weleens.’

Hoe heb je je eerste werknemer gevonden?

‘Via UWV bemiddeling. Ik nam contact op met een WerkgeversServicepunt. Het UWV stelt daar kandidaten voor die zij in hun bestanden hebben staan. Na 5 maanden is mijn eerste werknemer bij mij komen werken.'

Heb je daarna nog iemand aangenomen?

‘Ja, ik heb nog iemand voor 24 uur aangenomen. Deze keer uit mijn eigen netwerk, via LinkedIn. Mijn man kende haar en dat is toch wel geruststellend. Een betrouwbare referentie is belangrijk.’

Hoe heb je het contractueel geregeld?

‘Mijn salarisadministratiekantoor en mijn zus die ook personeel in dienst heeft, raadde mij aan om een tijdelijk contract aan te bieden. Je mag namelijk in twee jaar tijd, drie tijdelijke contracten aanbieden. Ik werk met contracten van 7 maanden en 1 maand proeftijd. Als iemand goed zijn best doet, geeft dat vertrouwen. Ik heb dus ongeveer twee jaar de tijd om de inzet van de werknemer te zien en kan die daarna waarderen met een vast dienstverband.’

Wat is je grootste uitdaging op personeels­gebied?

‘Mijn grootste uitdaging is dat mijn mensen op dezelfde manier en met hetzelfde perfectionisme de cliënt helpen. Hierin is kennisoverdracht en overleg heel belangrijk. Ook vind ik gelijkwaardigheid hieraan bijdragen. Ik ben niet de directeur, maar hun collega. We doen hetzelfde werk, alleen ben ik uiteindelijk eindverantwoordelijk. Zij moeten zich vrij voelen om ook mee te kunnen denken en op zoek te gaan naar de beste oplossing voor de cliënt. Zo moeten ze ook een externe partner kunnen bellen om te vragen mee te denken, dit hoeft niet altijd via mij.’

En je valkuil?

‘Die gelijkwaardigheid kan ook een valkuil zijn. UIteindelijk ben ik dus wel de baas. Soms vind ik het lastig om voet bij stuk te houden.’

Tip

‘Ben je op zoek naar personeel, kijk eerst in je eigen netwerk. Een betrouwbare referentie van iemand die je via via kent is een hele geruststelling.’